Suwalszczyzna z Litwą
Suwalszczyzna "Kraina jak baśń" - to najdalej na północny-wschód wysunięty kraniec Polski, wciśnięty pomiędzy Białoruś, Litwę i rosyjski Obwód Kaliningradzki. Jej zasięg od południa wyznacza rzeka Biebrza, od zachodu mniej więcej dolina Rospudy, zaś od północy i wschodu zamyka ją granica państwowa. Warto tu wspomnieć, że kiedy w XIX wieku nazwa "Suwalszczyzna" wchodziła w użycie, jej północną i wschodnią granicę wyznaczał środkowy bieg rzeki Niemen.
Opisując Suwalszczyznę często trzeba używać słów zaczynających się od "naj". Na Suwalszczyźnie zobaczymy najbardziej urozmaiconą rzeźbę terenu, ukształtowaną przez najmłodsze zlodowacenie. Można tu zobaczyć najpiękniejsze, związane z obecnością lądolodu, formy rzeźby terenu: głębokie rynny lodowcowe, kręte wały ozów i wysokie pasma wzgórz morenowych. Z epoką lodową związane jest też największe w Polsce nagromadzenie głazów narzutowych. Krajobraz Suwalszczyzny jest niezwykły, ponieważ łączy cechy terenów podgórskich z nizinnymi pojezierzami. Jeziora Suwalszczyzny uchodzą za najpiękniejsze i najczystsze w Polsce. Wśród nich są też najgłębsze zbiorniki w Polsce. Jezioro Hańcza pod względem głębokości nie ma sobie równych aż na całym niżu środkowo-europejskim.Suwalszczyzna to także kraina rozległych lasów. Puszcza Augustowska należy do największych zwartych kompleksów leśnych w Polsce a razem z lasami na terytorium Litwy i Białorusi współtworzy największy kompleks leśny na niżu Europy.